28 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα... από τον Αργολίδος Νεκτάριο

Το πρώτο του χριστουγεννιάτικο μήνυμα ως Μητροπολίτης Αργολίδος απευθύνει ο κ. Νεκτάριος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της εκκλησιαστικής του επαρχίας.



Ὁ Μητροπολίτης Ἀργολίδος
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί (Φιλιπ. δ΄,1),
«σᾶς ἀναγγέλλω ἕνα μήνυμα μεγάλης χαρᾶς· ὅτι σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρας μας. Καί γιά νά Τόν ἀναγνωρίσετε, τό χαρακτηριστικό σημεῖο εἶναι, ὅτι θά βρεῖτε ἕνα σπαργανωμένο βρέφος, ξαπλωμένο σέ μιά φάτνη» (Λουκ. β΄,10). Μέ αὐτά τά λόγια, ὁ οὐράνιος Ἄγγελος ἀνήγγειλε στούς πτωχούς Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, τή Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκείνη τή Μεγάλη νύχτα τῶν Χριστουγέννων. Τά ἴδια λόγια, ἐπανηχοῦν σήμερα, σέ ἕνα βαθύτατα ὑλιστικό κόσμο, ὅπου, λόγῳ τῆς ὑφισταμένης κρίσεως, ἡ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων δοκιμάζεται ἀπό τήν ἔνδεια.


Ὁ κόσμος συνήθως βδελύσσεται τήν πτωχεία καί τή θεωρεῖ μεγάλη ντροπή. Καί παρασύρονται συχνά οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη καί ἄν εἶναι πτωχοί, νά ὑποκρίνονται φαινομενικά, ὅτι εἶναι πλούσιοι. Ὁ Νεογέννητος Ἰησοῦς Χριστός δέ ντρέπεται γιά τήν πτωχεία Του. Καλεῖ μάλιστα, ἀπό τόν Οὐρανό τούς Ἀγγέλους καί ἀπό τούς ἀγρούς τούς Ποιμένες, νά Τόν προσκυνήσουν σέ ἐκείνη τήν τόσο πτωχική κατάσταση, σέ ἐκεῖνο τό θρόνο μιᾶς εὐτελεστάτης Φάτνης, σέ ἐκεῖνο τό περιβάλλον ἑνός πενιχροτάτου Σπηλαίου.

Ποῦ εἶναι τό ἀρχοντικό τῆς Γέννησης; Ποῦ οἱ προετοιμασίες; Ποῦ οἱ μαῖες; Ποῦ τό στρῶμα τό ἁπαλό; Ποῦ τό θερμό λουτρό; Ποῦ οἱ ὑπηρέτες; Ποῦ ἡ θαλπωρή; Ποῦ ἡ συμπαράσταση τῶν συγγενῶν καί φίλων; Γεννᾶται σέ ἕνα χῶρο σχεδόν ὑπαίθριο, μέσα στή νύχτα, μόνος μέ μόνη τήν Παναγία Μητέρα Του καί τόν νομιζόμενο πατέρα Του, τόν Ἰωσήφ, χωρίς σκεπάσματα, χωρίς ζεστά φαγητά. Οἱ συμπατριῶτες Του, οἱ ὁποῖοι ἀνέβηκαν στή Βηθλεέμ γιά νά ἀπογραφοῦν, εἶχαν προμήθειες, ἀνάπαυση καί φιλοξενία σέ σπίτια. Γιά τόν Ἰησοῦ «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι» (Λουκ. β΄,7). Ὤ πτωχεία ὑπέρπλουτος! Ὤ συγκατάβασις ὑπερύψιστος!

Ἀδελφοί μου, ὁ κόσμος μᾶς παρακινεῖ νά ζητᾶμε ἐν πρώτοις τά ἐπίγεια ἀγαθά καί νά τά θεωροῦμε ὡς σπουδαῖα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μᾶς συμβουλεύει, νά ζητᾶμε πρωτίστως «τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τή δικαιοσύνη Του» (Ματθ. στ΄,33) καί νά θεωροῦμε τά ἐπίγεια ἀγαθά ὡς ὑποδεέστερα. Ἄς ἀντικρύσουμε τή Φάτνη τοῦ Κυρίου μας καί δέ θά μᾶς φοβίζει ἡ ἔλλειψη τῶν ὑλικῶν ἀνέσεων. Ἄς γίνουμε ἄνθρωποι ἐλεήμονες πρός τούς ἐνδεεῖς. Ἄς γίνουμε «ὡς πτωχοί, πολλούς δέ πλουτίζοντες» (Β΄ Κορ. στ΄,10).

Μήν παρασυρθοῦμε ποτέ σέ παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά τά πλούτη καί τά χρήματα. Ἡ καρδιά μας, νά μήν εἶναι προσκολλημένη σέ αὐτά. Καί ὄταν ὑπάρχουν, νά μήν τά μεταχειριζόμαστε σέ μάταιες καί περιττές ἰκανοποιήσεις μόνο τοῦ ἑαυτοῦ μας. Διότι, «παρέρχεται τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου» (Α΄ Κορ. ζ΄,31). Ὅλα τά ἐπίγεια, εἶναι πρόσκαιρα.

Ἐν μετανοίᾳ, ἄς ζητήσουμε συγχώρηση ἀπό τό Πανάγιο Βρέφος, ἄν τυχόν, προκειμένου νά ἀποκτήσουμε ὑλικά ἀγαθά, διεπράξαμε κάποιο κακό ἤ ἄν ἴσως τά μεταχειριστήκαμε μέ ἀτομιστικό τρόπο. Ἄς παρακαλέσουμε, νά μᾶς δώσει τή Χάρη Του. Καί ὅπως «ἐπτώχευσε γιά ἐμᾶς, ἐνῶ ἦταν πλούσιος, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς μέ τήν δική Του πτωχεία» (Β΄ Κορ. η΄,9), ἔτσι καί ἐμεῖς, νά μήν καταφρονήσουμε τήν ὑλική πτωχεία, ὥστε νά πλουτίσουμε ἀπό τή δική Του Θεότητα.
Ἀδελφοί μου, «εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην» (Λουκ. β΄,10). Ὁ Κύριός μας γεννήθηκε πτωχός, ἀνάμεσα σέ πτωχούς, γιά χάρη τῶν πτωχῶν καί ποτέ δέν ἀπαρνήθηκε τούς πτωχούς, ἀλλά τούς προσφέρει πάντοτε ἀστείρευτη ἀφθονία Θείας Στοργῆς. Ἀλλά, ἡ καρδιά τοῦ Θείου Βρέφους ἀποζητάει πάντα καί ἐκείνους, πού ἐνῶ δέν ἦταν πτωχοί, εἶναι πρόθυμοι γιά τήν ἀγάπη Του, νά στερηθοῦν ἐπίγεια ἀγαθά καί ἀνέσεις, προκειμένου νά πλουτίσουν ἄλλους. Ἄς ἀγαπήσουμε τόν Νεογέννητο Ἰησοῦ καί ἄς Τόν μιμηθοῦμε. Μόνο ἔτσι, θά ἔλθει καί θά σκηνώσει μονίμως ἡ «μεγάλη χαρά» τῶν Χριστουγέννων στίς ψυχές μας καί στήν κοινωνία μας.
Διάπυρος πρός Χριστόν Νηπιάσαντα εὐχέτης Σας
Ὁ Μητροπολίτης
+ ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος

27 Δεκεμβρίου 2013

04 Μετάνοια εξομολόγηση... Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος

...Η εξομολόγηση δεν είναι ανάκριση...
το ποιο εύκολο πράγμα,. είναι να θεωρεί ο καθένας τους άλλους υπεύθυνους για την δική του κατάντια.... και έτσι μας βολεύει να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες των άλλων....

''... Ξεγύμνωσε -ξεγύμνωσε το τραύμα σου στο γιατρό και μην ντραπείς αλλά λέγε...δικό μου πάτερ είναι το τραύμα ...δική μου η πληγή .. η δική μου ραθυμία το προξένησε...''
                                                                   άγιος ΙΩτης ''ΚΛΙΜΑΚΟΣ''




25 Δεκεμβρίου 2013

16 Δ16 Η Μητρόπολη των εορτών ... Χριστούγεννα

Αγαπητοί ακροατές της Ραδιοφωνικής εκπομπής ''Υμνους υφαίνειν ...  εργώδες εστίν''...... επίσης φίλοι και αναγνώστες, του παρόντος ιστότοπου, από καρδίας σας ευχόμαστε ... τα χρόνια πολλά καλά και ευλογημένα... τόσα πολλά που να αγγίζουν την αιωνιότητα και να δώσει ο Θεός να συναντηθούμε όλοι μας στην απέραντη μακαριότητα της αιωνίου ζωής στην αγκαλιά του Δημιουργού και Πατέρα μας.

           ''ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ''  ...  ''ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ''

 

24 Δεκεμβρίου 2013

Συνέντευξη Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκταρίου στον fm 105.2 argolidas

..... Η πόρτα μου είναι πάντα ανοικτή για όλους και κυρίως για τους νέους....
... δεχόμαστε ... τους πάντες και με τα σκουλαρίκια και με τα σκισμένα jeans....
...εκείνο που μετράει είναι ... η ψυχούλα του καθενός....


ΑΑΑ!! και επί τη ευκαιρία... μια ανακοίνωση: Παρασκευή 3-1-14 συγκέντρωση νέων (Γυμνασίου -Λυκείου)  στο Ζόγκα με ακολουθία , πρωινό, κουβεντούλα , προβληματισμοί , μεσημεριανό, και αναχώρηση περί τις 16:00 μ.μ....

Ενώ τα ίδια ισχύουν και για το Σάββατο 4-1-14.. για ενηλίκους 18...έως 35 ετών ....

Μην τα χάσετε ...είναι εμπειρίες ζωής...


Παρακάτω η συνέντευξη:

23 Δεκεμβρίου 2013

Ποιοι καθορίζουν την ζωή μας

Ομιλία μες θέμα ποιο καθορίζουν την ζωή μας του πρωτοπρεσβύτερο  Βασιλείου Τσιμούρη που πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν.Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στο Ναύπλιον  στις 18-12-13.
Μια πραγματικά αξιόλογη ομιλία που εκτός από πολύ ωφέλιμη είναι συνάμα και επίκαιρη.









21 Δεκεμβρίου 2013

15 Δ15 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ



Απολυτίκιον  Ήχος δ'
Μεγάλα τά τής Πίστεως κατορθώματα! εν τή πηγή τής φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, οι Άγιοι τρείς Παίδες ηγάλλοντο, καί ο Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ως προβάτων εδείκνυτο. Ταίς αυτών ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών. 


Εις τούς Αίνους Στιχηρά Αναστάσιμα δ' καί τών Αγίων Πατέρων Προσόμοια δ'.

Ήχος πλ. α'
Χαίροις ασκητικών
Άρον σου τήν φωνήν αληθώς, Σιών Θεού η θεία Πόλις καί κήρυξον, Πατέρων τήν θείαν μνήμην, σύν Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ τιμώσα τόν αοίδιμον, ιδού σύν Ιούδα τε, καί Λευϊ μεγαλύνομεν, Μωσήν τόν μέγαν, Ααρών τόν θεσπέσιον, καί γεραίρομεν, σύν Δαυίδ Ιησούν, Σαμουήλ. Πάντες τήν προεόρτιον, Χριστού θείαν αίνεσιν, ύμνοις ενθέοις κροτούντες, τής παρ' αυτού αγαθότητος, τυχείν εξαιτούμεν, τού παρέχοντος τώ κόσμω , τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Δεύρο ο εν πυρίνω ποτέ, επιδιφρεύσας Ηλιού θείω άρματι, θεόφρον Ελισαιέ τε, σύν Εζεκία ομού, Ιωσία άμα συναγάλλεσθε, σεπτή δωδεκάς τε, τών Προφητών η θεόπνευστος, τοίς Γενεθλίοις τού Σωτήρος συγχόρευε, καί εν άσμασι, πάντες Δίκαιοι άσατε. Παίδες οι παμμακάριστοι, οι δρόσω τού Πνεύματος, σβέσαντες φλόγα καμίνου, υπέρ ημών ικετεύσατε, ριστόν δυσωπούντες, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Ώφθη η απ' αιώνος εν γή, κηρυττομένη Προφητών εν τοίς φλέγμασι, Παρθένος η Θεοτόκος, ήν Πατριάρχαι σοφοί, καί Δικαίων δήμοι καταγγέλλουσι, μεθ' ών συγχορεύει, καί γυναικών η ευπρέπεια, Σάρρα, Ρεβέκκα, καί Ραχήλ σύν τή Άννη τε, καί η ένδοξος, Μαριάμ η Μωσέως ομού, ταύταις συνεπαγάλλονται, καί κόσμου τά πέρατα, σύμπασα κτίσις γεραίρει, ότι Θεός παραγίνεται, σαρκί τού τεχθήναι, καί δωρήσασθαι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα... Τών Πατέρων
Ήχος πλ. δ'
Τών νομικών διδαγμάτων ο σύλλογος, τήν εν σαρκί εμφανίζει τού Χριστούθείαν Γέννησιν, τοίς πρό τού νόμου τήν Χάριν ευαγγελιζομένοις, ως υπέρ νόμον τή πίστει υπάρξασιν, όθεν τής φθοράς απαλλαγής ούσαν πρόξενον, ταίς εν άδη κατεχομέναις ψυχαίς προεκήρυττον, διά τής αναστάσεως. Κύριε δόξα σοι.
Καί νύν...
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



18 Δεκεμβρίου 2013

ΤΥΠΙΚΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014


20.ΔΕΥΤΕΡΑ. Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου. Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.
Ἐν τῷ Ὄ ρ θ ρ ῳ . Καταβασίαι· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον».
Ἐν τῇ Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ᾳ . Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν, τῶν καθημερινῶν μεθ ̓ ἑορτῆς. Κοντάκιον· «Ὁ μήτραν παρθενικήν».Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον τοῦ ἁγίου. Κοινωνικόν· «Εἰς μνημόσυνον».
21. ΤΡΙΤΗ. Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ, Νεοφύτου μάρτυρος, Ἁγνῆς μάρτυρος.
22. ΤΕΤΑΡΤΗ. Τιμοθέου ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου ὁσιομάρ­τυρος.
Ἀπόστολος τοῦ ἀποστόλου Τιμοθέου καὶ Εὐαγγέλιον τῆς ἡμέρας.
23. ΠΕΜΠΤΗ. Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀγκύρας, Ἀγαθαγγέλου μάρτυρος.
24. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Ξένης ὁσίας, Φίλωνος ἐπισκόπου Καρπασίου, τῆς Θε­οσημείας, ἤτοι τῆς θαυμαστῆς διασώσεως τοῦ ἁγίου Νεοφύτου κατὰ τὴν πτῶσιν αὐτοῦ ἐκ τῆς ἀνωτέρας Ἐγκλείστρας.Πανηγυρίζει ἡ ἱερὰ βασιλικὴ καὶ σταυροπηγιακὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου.
Αἱ ἀκολουθίαι τῆς Θεοσημείας καὶ τοῦ ἁγίου Φίλωνος εὑρίσκονται εἰς τὰ  Κύπρια Μηναῖα.
25.ΣΑΒΒΑΤΟΝ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ
Μηναίῳ.
Ἐν τῷ Ἑ σ π ε ρ ι ν ῷ . Εἰς τὰ ἑσπέρια· «Καὶ νῦν», τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ
πλ. αʹ ἤχου·  «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ» (διὰ τὴν ἀπόδοσιν τοῦ ἤχου).
Ἐν τῷ Ὄ ρ θ ρ ῳ . Καταβασίαι· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον».
Ἐν τῇ Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ᾳ . Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῶν καθημερινῶν μεθ ̓ ἑορτῆς. Κοντάκιον· «Ὁ μήτραν παρθε
νικήν».
Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον  τοῦ ἁγίου. Κοινωνικόν·
«Εἰς μνημόσυνον».

26. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕʹ ΛΟΥΚΑ (Ζακχαίου).
Ξενοφῶντος ὁσίου καὶ τῆς συνοδίας αὐτοῦ.Ἦχος πλ. βʹ. Ἑωθινὸν Θʹ Πλήρης ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Ξενοφῶντος εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια  Μηναῖα.
Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα
Ἀπολυτίκιον· «Ὁ ποιμενικὸς αὐλός». Κοντάκιον·
«Θεολόγῳ γλώττῃ σου»
Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια:τὰ 7 ἀναστάσιμα καὶ τὰ 3 προσόμοια τῶν ἁγίων· «Λάμπων ἀξιώμασι ψυχῆς»
Δόξα, καὶ νῦν, τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ ἤχου·
«Τίς μὴ μακαρίσει σε». Εἴσοδος.  «Φῶς ἱλαρὸν»
καὶ τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀπόστιχα
τὰ ἀναστάσιμα.
Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον· «Ὁ ποιητὴς καὶ λυτρωτής μου».
Ἀπολυτίκιον:τὸ ἀναστάσιμον·  «Ἀγγελικαὶ δυνάμεις»
. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ  θεοτοκίον·  «Ὁ τὴν εὐλογημένην».
Ἀπόλυσις· «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν».
Τῇ Κυριακῇ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Μετὰ τὸν νʹ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν», τὸ τρισάγιον, ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου καὶ ἡ ἀπόλυσις.
Ὄρθρος Ἀπολυτίκια· «Ἀγγελικαὶ δυνάμεις» Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν· «Ὁ τὴν εὐλογημένην» Καθίσματα: τὰ ἀναστάσιμα.
Τὰ εὐλογητάρια, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ ἤχου καὶ ἡ τάξι τοῦ ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου.Κανόνες: ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τῶν ἁγίων εἰς 4 Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὸ κάθισμα τῶν ἁγίων· «Ἐντολαῖς τοῦ Δεσπότου». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον· «Ὡς Παρθένον καὶ μόνην».Ἀφ ̓ Ϛʹ ᾠδῆς:τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος καὶ τὸ συναξάριον.
Καταβασίαι· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον». Εἰς τὴν θʹ, στιχολογεῖται ἡ Τιμιωτέρα Ἐξαποστειλάρια τὸ Θʹ ἀναστάσιμον· «Συγκεκλεισμένων, Δέσποτα»καὶ τὸ θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τὸν σὸν Υἱὸν ὡς ἔβλεψας»
.Αἶνοι: τὰ ἀναστάσιμα.Δόξα:τὸ Θʹ ἑωθινόν· «Ὡς ἐπ ̓ ἐσχάτων τῶν χρόνων».Καὶ νῦν·«Ὑπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ «Σήμερον σωτηρία».
Θεία ΛειτουργίαἈντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῆς Κυριακῆς.
Ἀπολυτίκια·«Ἀγγελικαὶ δυνάμεις», τοῦ ἀπ. Βαρνάβα καὶ τὸ τοῦ ναοῦ.Κοντάκιον·«Ὁ μήτραν παρθενικήν».Ἀπόστολος
τῆς ΛΒʹ Κυριακῆς· «Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος»
Εὐαγγέλιον τῆς ΙΕʹ Κυριακῆς Λουκᾶ (Ζακχαίου)· «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς τὴν Ἰεριχώ»
Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως» «Ἄξιόν ἐστιν».
Κοινωνικόν «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον».
Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν,
«Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα
ἡμῶν» Ἀναγνώσματα καθημερινῶν, Ἀπόστολοι ΛΒʹ ἑβδ. Ἐπιστολῶν καὶ Εὐαγ­γέλια ΙΕʹ ἑβδ. Ματθαίου.

27.ΔΕΥΤΕΡΑ. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων Ἰωάννου ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, Δημητριανοῦ ἐπισκόπου Ταμασοῦ. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Δημητριανοῦ εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια Μηναῖα.
Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.
Ἐν τῷ Ὄ ρ θ ρ ῳ . Καταβασίαι· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον».
­Ἐν τῇ Λειτουργ ί ᾳ . Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῶν καθημερινῶν μεθ ̓ ἑορτῆς. Κοντάκιον· «Ὁ μήτραν παρθενικήν».Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον τοῦ ἁγίου. Κοινωνικόν· «Εἰς μνημόσυνον».
28.ΤΡΙΤΗ. Ἐφραὶμ ὁσίου τοῦ Σύρου.
29.ΤΕΤΑΡΤΗ. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου.
30.ΠΕΜΠΤΗ. Τῶν τριῶν ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἱππολύτου πάπα Ῥώμης ἱερομάρτυρος. Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.
Ἐν τῷ Ἑ σ π ε ρ ι ν ῷ . Εἰς τὰ ἀπόστιχα, πρὸ τοῦ βʹ καὶ γʹ προσομοίου, λέγονται οἱ στίχοι·
«Καυχήσονται ὅσιοι ἐν δόξῃ, καὶ ἀγαλλιάσονται ἐπὶ τῶν κοιτῶν
αὐτῶν»
«Οἱ ἱερεῖς σου, Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί σου
ἀγαλλιάσονται» Ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων«Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας».Δόξα, τὸ ἕτερον·  «Ὡς τῶν ἀποστόλων ὁμότροποι» Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον·  «Τὸ ἀπ ̓ αἰῶνος ἀπόκρυφον». Ἐν τῷ Ὄρθρῳ. Κανόνες, ὁ τῆς Θεοτόκου μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς 6 καὶ στίχου εἰς τὰ τροπάρια·  «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καὶ οἱ δύο τῶν ἁγίων ἕκαστος εἰς 4 μετὰ στίχου· «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν» Καταβασίαι· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον». Εἰς τὴν θʹ στιχολογεῖται ἡ Τιμιωτέρα εἰς ἦχον βʹ, εἶτα ἡ θʹ ᾠδὴ τοῦ κανόνος τῆς Θεοτόκου μετὰ στίχου εἰς τὰ τροπάρια· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καὶ ἡ τῶν ἁγίων μετὰ τῶν μεγαλυναρίων ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ Εἶτα ἡ  καταβασία· «Θεοτόκε, ἡ ἐλπὶς ..., Ἐν νόμου σκιᾷ καὶ γράμματι».  Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον· «Τοὺς τρεῖς μεγίστους».
Ἐν τῇ Λειτουργίᾳ.  Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῶν καθημερινῶν μεθ ̓ ἑορτῆς Ἀπολυτίκια· «Τοὺς τρεῖς μεγίστους» «Ὡς τῶν ἀποστόλων  ­Ἐν τῇ Λειτουργ ί ᾳ . Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῶν καθημερινῶν μεθ ̓  ἑορτῆς. Κοντάκιον· «Ὁ μήτραν παρθενικήν». Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον  τοῦ ἁγίου. Κοινωνικόν· «Εἰς μνημόσυνον».
31 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Κύρου καὶ Ἰωάννου τῶν ἀναργύρων.
Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.
Ὅπου ἑορτάζωνται ἐπισήμως οἱ ἅγιοι, ἡ ἀκολουθία δυνατὸν νὰ
διαμορφωθῇ ὡς ἑξῆς·
Ἐν τῷ Ἑ σ π ε ρ ι ν ῷ . Εἰς τὰ ἑσπέρια «Καὶ νῦν Ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν» καὶ γίνεται εἴσοδος Εἰς τὰ ἀπόστιχα «Καὶ νῦν Σκέπη καὶ ἀντίληψις» Ἀπολυτίκιον «Τὰ θαύματα τῶν ἁγίων σου μαρτύρων» Δόξα, καὶ νῦν «Χαῖρε, πύλη Κυρίου».
Ἐν τῷ Ὄ ρ θ ρ ῳ  Καταβασίαι «Χέρσον ἀβυσσοτόκον» Εἰς τοὺς αἴνους «Καὶ νῦν Οὐκ ἀποκρύπτω» Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων

 ΠΗΓΗ: Εκκλησία Της Κύπρου
Ἐν τῇ Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ᾳ . Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικὸν τῶν καθημερινῶν μεθ ̓ ἑορτῆς. Κοντάκιον  «Ὁ μήτραν παρθενικήν» Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον τῶν ἁγίων. Κοινωνικόν· «Εἰς μνημόσυνον».

16 Δεκεμβρίου 2013

03 Μετάνοια και εξομολόγηση...Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος

-Ποια είναι η σχέση μας με το Θεό...;;
-ποια είναι η σχέση μας με τον συνάνθρωπο;;;;;
-και ποια η σχέση μας με τον εαυτό μας...

Τρία σημεία που θα πρέπει να ενδοσκοπήσουμε εις το ταμείον μας ... στα βάθη του είναι μας...πριν πάμε να εξαγορευτούμε τις αμαρτίες μας...
Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα στο προγραμματισμένο εσπερινό κήρυγμα του Μητροπολίτη μας κ.Νεκταρίου στον Ι.Ν.Αγίου Πέτρου Άργους στις 15 Δεκεμβρίου 2013.




15 Δεκεμβρίου 2013

14 Δ14 Κυριακή των Προπατόρων



Απολυτίκιον:           Τών Προπατόρων  Ήχος β’
Εν πίστει τούς Προπάτορας εδικαίωσας, τήν εξ Εθνών δι’ αυτών προμνηστευσάμενος Εκκλησίαν, Καυχώνται εν δόξn οι Άγιοι, όι εκ σπέρματος αυτών, υπάρχει καρπός ευκλεής, η ασπόρως τεκούσά σε, Ταίς αυτών ικεσίαις, Χριστέ ό Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών. 


Κοντάκιον  Ήχος β’  Αυτόμελον
Χειρόγραφον εικόνα μή σεβασθέντες, αλλ’ αγράφω ουσία θωρακισθέντες τρισμακάριοι, εν τώ σκάμματι τού πυρός εδοξάσθητε, εν μέσω δέ φλογός ανυποστάτου ιστάμενοι, Θεόν επεκαλείσθε, Τάχυνον ο Οικτίρμων, καί σπεύσον ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος.
 


Δόξα... Ήχος βαρύς  Γερμανού
Δεύτε άπαντες, πιστώς πανηγυρίσωμεν, τών πρό νόμου Πατέρων, Αβραάμ καί τών σύν αυτώ, τήν ετήσιον μνήμην, τού Ιούδα τήν φυλήν, αξίως τιμήσωμεν, τούς εν Βαβυλώνι Παίδας, τούς σβέσαντας τήν εν καμίνω φλόγα, ως τής Τριάδος τύπον, σύν τώ Δανιήλ ευφημήσωμεν, τών Προφητών τάς προρρήσεις ασφαλώς κατέχοντες, μετά τού Ησαϊου μεγαλοφώνως βοήσωμεν, ιδού η Παρθένος, εν γαστρί λήψεται, καί τέξεται Υιόν τόν Εμμανουήλ, ό εστι μεθ’ ημών ο Θεός. 



9 Δεκεμβρίου 2013

Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος Προετοιμασία για μια καθαρή εξομολόγηση



-Εξομολογείσαι παιδί μου…;
-….μα τι να πώ;;.. δεν σκότωσα δεν έκλεψα….
Αμέσως αμέσως οι δέκα εντολές έγιναν δύο….

Ποια η σχέση σου με τον Θεό;;;
Ποια η σχέση σου με τον πλησίον;;;
Ψάξε να δεις αν υπάρχει στην καρδιά σου……:
Έλλειψη αγάπης , αδιαφορία, υποτίμηση, περιφρόνηση, μίσος, κακία χαιρεκακία, έχθρα, μνησικακία, εκδικητικότητα, ανταπόδοση του κακού , σκληρότητα, ασυγχωρησία, πικρία, ζήλεια, εριστικότητα, φιλονικία, κατάρα ύβρης, ειρωνεία, εμπάθεια, κοροϊδία, χειροδικία, κατάκριση, καταλαλιά ιεροκατηγορία, συκοφαντία, ραδιουργία, ψεύδος, ανειλικρίνεια, ανεντιμότητα κλοπή, σεβασμός ξένης περιουσίας, κακοποίηση των δημιουργημάτων του Θεού, αχαριστία, αναίδεια , θρασύτητα, έλλειψη σεβασμού σε γονείς ,προϊσταμένους , ιερείς, ο σκανδαλισμός των άλλων με τρόπο ζωής , εμφάνιση…… και πολλά άλλα που μας θυμίζει ο Σεβασμιότατος Νεκτάριος στην κοιμισμένη και πωρωμένη  συνείδηση μας  στο εσπερινό κήρυγμα στον Ι.Ν.Αγίου Πέτρου Άργους στις 8-12-13.





7 Δεκεμβρίου 2013

13 Δ13 Νικολαΐδης Βασίλειος 1915-1985



ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ήταν γνωστός στους ιεροψαλτικούς κύκλους της Πόλης με το χαϊδευτικό «ο Βασιλάκης», γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1915 στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) της Πόλης, περιοχή στον Κεράτιο, απέναντι από το Φανάρι.
Γονείς του
: ο ονομαστός και καλλίφωνος πατήρ Καλλίνικος, εφημέριος στο Πέραν και η πρεσβυτέρα Σουλτάνα, το γένος Κωτόγλου.

Σπουδές
: Απόφοιτος του έτους 1934, της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής στο Φανάρι, και απόφοιτος αργότερα του έτους 1957 του Κρατικού Τουρκικού Ωδείου, όπου διακρίθηκε αριστούχος στην Κλασσική Τουρκική και Ευρωπαϊκή Μουσική.  Όμως η μεγαλύτερη σπουδή του Βασ. Νικολαΐδη ήταν το Πατριαρχικό Αναλόγιο.  Από μικρό παιδάκι ανέβηκε στο Αναλόγιο του Πατριαρχικού Ναού κοντά στον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, έχοντας μέσα στην ψυχή του το ψαλμικό: «ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με» (Ψαλμ.68,10) και εκεί γνώρισε την επιστήμη του Αναλογίου δια ζώσης.  Αργότερα συνέχισε να μαθητεύει κοντά στον Κωνσταντίνο Πρίγγο. Ακόμη συναναστράφηκε και μαθήτευσε κοντά στον Θεοδόσιο Γεωργιάδη και Μιχαήλ Χατζηαθανασίου.  Έτσι παρέλαβε τα μυστικά της τέχνης από «πρώτο χέρι», από τους αμέσως προκατόχους του.

Στη συνέχεια διορίζεται και ψάλλει κατά σειράν σε διάφορους Ναούς της Πόλης, στην αγία Παρασκευή Πικριδίου (Χάσκιοϊ), γενέτειρά του, στον άγιο Κωνσταντίνο Πέραν, στον άγιο Γεώργιο Χρυσοκεράμου (Τσεγκέλκιοϊ), στον άγιο Ιωάννη των Χίων στο Γαλατά με δεξιό τον Πρίγγο, και στον άγιο Δημήτριο Ταταούλων (Κουρτουλούς), επίσης με δεξιό τον Πρίγγο και αργότερα ως δεξιός ο ίδιος.

Μετά την απέλαση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Θρασύβουλου Στανίτσα και τον αιφνίδιο θάνατο του Άρχοντος Λαμπαδαρίου Νικολάου Δανιηλίδη, καλείται «έξωθεν» αναγκαστικώς, ως ο καταλληλότερος, oκαλλιφωνότερος και ο συντηρητικότερος για να αναλάβει την θέση του Άρχοντος Πρωτοψάλτου, και κατά την 2αν Απριλίου του έτους 1966 στην ακολουθία του Εσπερινού των Βαΐων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α', τον χειροθετεί σε Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Η «έξωθεν» αυτή πρόσληψη του Νικολαΐδη στον Πατριαρχικό Ναό δεν αλλοιώνει καθόλου την γνήσια παράδοση και την διαδοχή των Πρωτοψαλτών, εφ' όσον ήδη παιδιόθεν μαθήτευσε κοντά στους προκατόχους του, όπως αναφέραμε, τον Ναυπλιώτη και τον Πρίγγο.  Αλλά, και όσες άλλες φορές σε έκτακτες περιπτώσεις προσελήφθησαν Πρωτοψάλτες ή Λαμπαδάριοι «έξωθεν» -περίπτωση Πρωτοψαλτών Σταυράκη Γρηγοριάδη (1866), Γεωργίου Βιολάκη (1876), και Λαμπαδαρίου Θρασύβουλου Στανίτσα (1939)- προσαρμόσθηκαν  υποχρεωτικώς στα Πατριαρχικά ψαλλόμενα, και μερικές φορές «ρυμουλκούντο από τους Δομεστίχους», όπως αναφέρει σε μελέτη του oΚαθηγητής Άγγελος Βουδούρης στην «Ορθοδοξία» το έτος 1937.  Μάλιστα.  Έτσι εγίνετο.  Αλλιώς δεν θα ήταν αποδεκτοί.  Ακόμη η προσαρμογή γίνεται όχι μόνο στα ψαλλόμενα, αλλά και στην όλη αυστηρή τοπική τάξη που επιβάλλεται ΜΕΣΑ στον Πατριαρχικό Ναό.
Ο αείμνηστος Νικολαιδης δίδαξε και διηύθυνε σε     πολλές εμφανίσεις την Μεγάλη Χορωδία του Συνδέσμου των Μοιισικοφίλων των Κωνσταντινουπολιτών, που καθόλου δεν διάφερε σε ποιότητα και σε στάθμη από εκείνες του Πρίγγου και του Στανίτσα.

Δίδαξε ακόμη ως Καθηγητής την Βυζαντινή Μουσική στη θεολογική Σχολή της Χάλκης από το σχολικό έτος 1957-1958 και εξής, διαδεχθείς τον προκάτοχο του Κωνσταντίνο Πρίγγο. Επίσης, επί 27 έτη ως Καθηγητής της Ευρωπαϊκής Μουσικής στα Γυμνάσια, της Πόλης, Μεγάλη του Γένους Σχολή και Ζωγράφειο, αναδείξας πλήθος μαθητών και θαυμαστών του. Ένας από τους μαθητές του, ο Παναγιώτης Κούτρας σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Λυκούργου Αγγελόπου­λου ανέφερε πολύ χαρακτηριστικά ότι: «του άρεσε πολύ του Διδασκάλου να συναναστρέφεται με τους φοιτητάς της θεολογικής Σχολής και προσπαθούσε είτε αστειευόμενος είτε οοβαρολογώντας να τους προσελκύσει προς την εκκλησία και το Αναλόγιο».

Οι μαθητές του είναι πάρα πολλοί, πού διαπρέπουν σήμερα στο Αναλόγιο, τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο  και στην Ελλάδα. 

Συγγράμματα του  Νικολαΐδη:  Όλα  εκδόθηκαν στην Πόλη. 
  • Λειτουργικά (1961)
  • Επίτομον   Αναστασιματάριον   του   Όρθρου (1966)
  • Τα ένδεκα Εωθινά (1966)
  • Ανθολογία Λειτουργικών (1967)
  • Ό Κατανυκτικός Εσπερινός ( 1968)
  • Το Μέγα Απόδειπνον, Η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων, Ο Ακάθιστος Ύμνος (1968)
  • Σύντομοι Καταβασίαι  (1969)
  • Αναστασιματάριον   του   Εσπερινού (1971)
  • Μεγάλη Εβδομάς (1.971)
  • Κοινωνικά (1973)
  • Ο Εσπερινός (1980)
  • Διάφοροι Ψαλμοί (1982) επί τη ευκαιρία εκτάκτων γεγονότων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ακόμη ανέκδοτα έργα του
  • Συγκριτική μουσικής Ευρωπαϊκής και Τουρκικής
  • Τόμος για την Τουρκική Μουσική και
  • Θεωρητικό Βυζαντινής Μουσικής
Τα έργα του όλα τα διακρίνει η πιστότητα στην παράδοση και στα κελεύσματα της Μεγάλης Εκκλησίας. Και τούτο είναι φυσικό εφ΄όσον ο μεγάλος Δάσκαλος έγραψε πάντοτε -υπακούοντας στην καλλιτε­χνική ψυχή του πού του επανελάμβανε πάντοτε το «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις... α δε εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και ίδετε... ταύτα πράσσετε» (Β' Θες. 2,15 και, Φιλιπ, 4,9), Ετήρησε μάλιστα τις αρχές και διδαχές του Διδασκάλου του, του Πρίγγου, ο οποίος στον Πρόλογο της  Μουσικής Κυψέλης του σημειώνει; «Πάσα εποχή δικαιούται, να δημιουργήσει τον αιώνα της και την μουσικήν του αιώνα της. Αλλά η μουσική αύτη οφείλει να μην απομακρύνεται από τα παραδεδομένα, από αυτά τα ό­ποια φέρουν την σφραγίδα της αρχαιοπρεπούς σεμνότητος  των μεγαλειωδών βυζαντινών προτύπων, ο­φείλει να σύμφωνη προς την από των αιώνων τηρουμένην γραμμήν ύφους και εκτελέσεως της εκκλησιαστικής ημών μουσικής, και  κυρίως το αίσθημα των ακροωμένων πιστών».

Όμως το πλήρωμα του χρόνου ήρθε. Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ο ΜΕΓΑΛΟΣ Πρω­τοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας εξέλιπεν. Ο θάνατος του προήλθε από καρδιακή προσ­βολή την 4η Ιανουαρίου 1985. Η κηδεία του εψάλη, κατά την τάξη από τον Πα­τριαρχικό Ναό, ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης 

6 Δεκεμβρίου 2013

Άγιος Νικόλαος... από επίσκοπο Νεκτάριο

Από τον πανηγυρικό εσπερινό του Ι.Ν.Αγίου Νικολάου Άργους, παραθέτουμε το κήρυγμα του επισκόπου Αργολίδας κ.κ Νεκταρίου, σύντομο, καίριο και από καρδιάς .


Εν συνεχεία τον ακούμε να ψάλλει και ένα από τα απόστιχα του εσπερινού από την εορτή του αγίου, σε ήχο πλάγιο του πρώτου που προσομοιάζει ως προς το "χαίρεις ασκητικών..."



30 Νοεμβρίου 2013

12 Δ12 Δημήτριος Μαγούρης (1913-2001) και μελη Αγ.Αντρέα




Ο Δημήτριος Μαγούρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Μαθητής του Ηλία Ιωαννίδη και άλλων των οποίων υπήρξε δομέστικος. Το 1938 προσελήφθη ώς Δεύτερος Δομέστικος της ΜΧΕ όταν ο Κωνσταντίνος Πρίγγος ήταν Λαμπαδάριος. Μετά από ένα χρόνο προσελήφθη λαμπαδάριος του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Γαλατά (με δεξιό τον Ιωάννη Παλάση) και κατόπιν υπήρξε πρωτοψάλτης του Ι. Ν. Σωτήρος Χριστού Γαλατά και Αγ. Τριάδος Πέραν. Το 1965 έψαλλε για δύο χρόνια στο Ηράκλειο Κρήτης και το 1967 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου έψαλλε στην Παναγίτσα Καισαριανής και κατόπιν στον Αγ. Νικόλαο Καισαριανής. Ηχογράφησε ένα CD με Βυζαντινούς Ύμνους. Πέθανε το 2001. Ο Δημήτριος Μαγούρης είναι ένας παραδοσιακός ψάλτης με ωραίο Κωνσταντινοπολίτικο ύφος και χρόνο στο ψάλσιμό του. 

 

26 Νοεμβρίου 2013

Πρόλογοι -Προσόμοια ήχος πλδ΄



Παραθέτουμε παρακάτω τα σύντομα προσόμοια του πλαγίου του τετάρτου, που υπάρχουν στο ειρμολόγιο , ενώ τα καθίσματα που παίζουν ρόλο προσόμοιου όπως για παράδειγμα το ''την σοφίαν και λόγον..." θα το βρείτε στις αναρτήσεις των αναστάσιμων όλων των ήχων και  εν προκειμένω του πλαγίου του τετάρτου,  ... ΕΔΩ...










23 Νοεμβρίου 2013

11 Δ11 ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Περιγραφή και σχολιασμός της εικόνας των Εισοδίων.






Απόσπασμα από την εργασία:
Η ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
(των εκπαιδευτικών :πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου-πρεσβυτέρας Χαρούλας Τσουλιάη )
H είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η προαγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας Οικονομίας για την σωτηρία του Κόσμου. Αυτά διακηρύσσει το Απολυτίκιο της εορτής:

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας ηπροκήρυξις. Εν Ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».
Ο ορθόδοξος αγιογράφος με βάση την διήγηση του πρωτευαγγελίου του Ιακώβου και την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας περί της Θεοτόκου συνθέτει την εικόνα των Εισοδίων.
Η παράσταση των Εισοδίων είναι ένα εικονογραφικό θέμα ,που αφορά την παιδική ηλικία της Παναγίας .Το συναντάμε από τον 9ο αιώνα στις τοιχογραφίες στο Goreme και στο Kizil Cukur της Καππαδοκίας ενταγμένο στον ευρύτερο εικονογραφικό κύκλο του βίου της Θεοτόκου. Κατά τον 11ο αιώνα αποκτά επίσης χαρακτήρα περισσότερο θεολογικό-συμβολικό ,με σκοπό τον τονισμό του σωτηριώδους έργου του Θεανθρώπου Χριστού.Έτσι συναντάμε την παράσταση των Εισοδίων και σαν μεμονωμένη σκηνή ,ενταγμένη και στο λειτουργικό κύκλο του Δωδεκάορτου ,με αποτέλεσμα την ευρύτερη διάδοσή της.Από τον 12οαιώνα το εικονογραφικό αυτό θέμα παγιώθηκε σε γενικές γραμμές και περιλαμβάνει:
Α.Τα κύρια πρόσωπα που είναι η Θεοτόκος, οι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα, η ομάδα των λαμπαδηφόρων παρθένων, ο Αρχιερέας Ζαχαρίας .
Β.Τα επιμέρους στοιχεία που είναι ο ναός , τα αρχιτεκτονήματα και η σκηνή της διατροφής της μικρής Μαρίας από τον Άγγελο.
Α.Η Θεοτόκος.

. Τίποτα, εκτός από το μικρό μέγεθος του σώματός της, δε θυμίζει την ηλικία της. Όπως αναφέρει ο Χατζηδάκης, περιγράφοντας μια εικόνα των Εισοδίων, η Παναγία αποδίδεται «με χαρακτηριστικά άχρονης και πανάχραντης κόρης». Αυτό οφείλεται όχι μόνο στα χαρακτηριστικά του προσώπου της που αποδίδουν σοβαρότητα και ωριμότητα, αλλά και στην αποφασιστικότητα της κίνησής της.
Επίσης ίδια εντύπωση προκαλείται και από την ενδυμασία της.
Εικονίζεται να φορά ρούχα ενήλικων γυναικών, δηλαδή το μαφόριο και μακρύ χιτώνα, σε αντίθεση με άλλες σκηνές της παιδικής ηλικίας της Παναγίας. Τα ρούχα είναι απλά και λιτά και σπανίως διακοσμημένα με λιγοστά στολίδια. Μάλιστα η ανάγκη κάποιων ζωγράφων να φανερώσουν, μέσα από όλη αυτή τη σοβαρότητα και το μικρό της ηλικίας της, τους οδήγησε ώστε να την απεικονίσουν αισθητά πιο μικρή σε σχέση με τα υπόλοιπα πρόσωπα της παράστασης ( με εξαίρεση σε ορισμένες περιπτώσεις την ομάδα των λαμπαδηφόρων παρθένων).
Η θέση της μέσα στη σκηνή είναι στο μέσο της παράστασης, αφού ηγείται της πομπής. Εικονίζεται να προχωρά μόνη της και να κατευθύνεται προς τον αρχιερέα που στέκεται μπροστά στην πύλη του ιερού ή στέκεται ήδη μπροστά του. Σε κάποιες περιπτώσεις εικονίζεται να βρίσκεται ήδη πάνω στο τελευταίο σκαλοπάτι, χωρίς όμως να λείπουν και ορισμένες εξαιρέσεις, όπου παριστάνεται πριν ακόμη ανεβεί τα σκαλοπάτια, ενώ σε άλλες, στην προσπάθεια να δοθεί περισσότερη κίνηση στη σκηνή, παριστάνεται η Θεοτόκος να ανεβαίνει τα δύο σκαλοπάτια που οδηγούν στο ιερό του ναού.

H στάση της Θεοτόκου, όπως την παρατηρούμε στις παραστάσεις των Εισοδίων εκφράζει τη συναίσθηση της ιερότητας της στιγμής. Εικονίζεται να προχωρά προς τον αρχιερέα χωρίς κανένα δισταγμό, και στις περισσότερες περιπτώσεις απλώνοντας τα δυο της χέρια προς αυτόν. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα χέρια της είναι σκεπασμένα με το μαφόριό της. Σε άλλες σκύβει ευλαβικά το κεφάλι, καθώς δέχεται την ευλογία του ιερέα και σε άλλες τρέχει ορμητικά προς την αγκαλιά του.
Β.Οι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
 

Από τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την απεικόνιση της σκηνής των Εισοδίων είναι οι μορφές των γονέων της μικρής Παναγίας, ο Ιωακείμ και η Άννα. Είναι αυτοί που αποφάσισαν να την αφιερώσουν στον ναό, και τώρα έφτασε η στιγμή να εκπληρώσουν το τάμα τους.
Η σοβαρότητα και η σχετική αυστηρότητα της στάσης και των κινήσεών τους, φανερώνουν ότι γνωρίζουν την ιδιαιτερότητα, τη σπουδαιότητα αλλά και την ιερότητα του γεγονότος στο οποίο συμμετέχουν.
Γεγονός σημαντικό και μεγάλο όχι μόνο γι’ αυτούς, που αποχωρίζονται την κόρη τους, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έτσι ο συνήθης τρόπος απεικόνισής τους είναι να παραδίδουν τη μικρή Μαρία με κινήσεις ήρεμες και συγκρατημένες, απλώνοντας ελαφρά τα χέρια τους προς το μέρος της, προτρέποντάς την να προχωρήσει, ακριβώς όπως αναφέρεται στα απόκρυφα κείμενα και την υμνογραφία. Η ελαφρά αυτή κίνηση των χεριών υποδηλώνει ίσως και μια στάση δέησης. Συνήθως απεικονίζονται ο ένας δίπλα στον άλλο.
Γ.Η ομάδα των λαμπαδηφόρων Παρθένων.

Άλλο ένα από τα βασικά στοιχεία του εικονογραφικού θέματος των Εισοδίων είναι και η ομάδα των λαμπαδηφόρων παρθένων που συνόδεψαν την Παναγία στο ιερό, όχι τόσο για το ρόλο τους στην πραγματοποίηση του γεγονότος, όσο από εικονογραφική άποψη, για τη διαμόρφωση της διάταξης της συγκεκριμένης σκηνής. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ομάδα των λαμπαδηφόρων παρθένων ακολουθεί τους γονείς της Θεοτόκου. Σε άλλες η πομπή μεταφέρεται στο κέντρο της παράστασης καθώς οι κοπέλες είναι αυτές που οδηγούν την Παναγία στον ναό.
Σύμφωνα με το συριακό, το γεωργιανό, το αιθιοπικό και το αρμενικό κείμενο, οι κόρες των Ιουδαίων που συνόδευαν τη μικρή Παναγία κρατούσαν αναμμένες λαμπάδες ή φανάρια, με σκοπό να αποσπάσουν την προσοχή της μικρής και να μη θελήσει να γυρίσει προς τα πίσω –προς τους γονείς-.
Τον εορταστικό χαρακτήρα του γεγονότος στο οποίο συμμετέχουν οι κοπέλες τονίζουν και τα ενδύματά τους, που είναι εορταστικά και σε αρκετές περιπτώσεις ιδιαίτερα στολισμένα. Μάλιστα, η κίνηση των ενδυμάτων σε συνδυασμό με τις έντονες κινήσεις των παρθένων και των άλλων προσώπων της σκηνής, δίνει κινητικότητα στο σύνολο της παράστασης.

Στις περισσότερες περιπτώσεις , οι κοπέλες είναι ζωγραφισμένες με ακάλυπτο κεφάλι με περιποιημένα χτενίσματα και συχνά στολισμένα με πέρλες και κορδέλες-ταινίες Οι μορφές τους ζωγραφίζονται ιδιαίτερα ραδινές για να τονιστεί ο χαρακτήρας πομπής του γεγονότος. Κατά κανόνα η ομάδα αυτή της συνοδείας της Παναγίας απεικονίζεται με ανάστημα όμοιο με αυτό των γονέων της, τονίζοντας έτσι την παιδική ηλικία της, καθώς βρίσκεται μεταξύ ενήλικων.
Ο αριθμός των παρθένων κυμαίνεται από έξι ως πάνω από εννιά και πολλές φορές σχετίζεται και με τον διαθέσιμο χώρο που υπάρχει.
Ανάλογη με τον αριθμό των παρθένων και τον διαθέσιμο χώρο είναι και η παράταξή τους μέσα στη σκηνή. Συνήθως παρατάσσονται σε δύο ή τρεις σειρές, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επτά κοπέλες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις – και ειδικά όταν εικονίζονται πάνω από δέκα – τοποθετούνται σε ομάδες και σε άτακτη σειρά.
Δ.Ο Αρχιερέας-Ο Ναός.


Ο αρχιερέας, που υποδέχεται τη μικρή Μαρία απεικονίζεται ντυμένος με την επίσημη αρχιερατική ενδυμασία, άλλοτε ιδιαίτερα πολυτελή ή με διακοσμημένο μανδύα με κουφικά σχέδια και φορά στο κεφάλι του μίτρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις εικονίζεται να κρατά θυμιατό.
Ο Ναός αποδίδεται συμβολικά με την απεικόνιση του ιερού βήματος, το οποίο προσδιορίζεται από χαμηλό φράγμα, το κιβώριο και την Αγία Τράπεζα. Το Άγιο βήμα εικονίζεται πιο πίσω και το κιβώριο βρίσκεται στο κέντρο της σύνθεσης, πάνω από τους πρωταγωνιστές της. Βέβαια δεν λείπουν και οι περιπτώσεις στις οποίες δεν έχουμε τη συμβολική απεικόνιση του ναού, αλλά την απεικόνιση του εσωτερικού ή του εξωτερικού του, χωρίς το κιβώριο του ιερού βήματος.
Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες ο ναός αποδίδεται προοπτικά σχηματίζοντας στη μέση κόγχη, όπου βρίσκεται και το ιερό. Σε άλλες πάλι το ιερό με το κιβώριο και την Αγία Τράπεζα εικονίζονται στο βάθος, πίσω από δύο ανοιγμένα βήλα. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις από τον ουρανό του κιβωρίου κρέμονται μία ή δύο καντήλες.
Ο αρχιερέας λοιπόν εικονίζεται στην πύλη του Ιερού Βήματος, έτοιμος να υποδεχτεί ή υποδέχεται κιόλας την Παναγία. Συνήθως παριστάνεται πίσω ή μπροστά από τα βημόθυρα, που είναι κλειστά.
Η πιο συνηθισμένη στάση στην οποία απεικονίζεται ο αρχιερέας είναι η στάση υποδοχής, δηλαδή να στέκεται μπροστά στην πύλη με ανοιχτά τα χέρια, έτοιμος να υποδεχτεί την μικρή Μαρία. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζεται με λυγισμένα τα γόνατα ή να σκύβει, προκειμένου να έρθει πιο κοντά στο ανάστημα της τρίχρονης κόρης.
Ο αρχιερέας παριστάνεται στραμμένος προς την Παναγία, ενώ σε λίγες παραστάσεις έχει το χέρι του σε θέση ευλογίας. Η ευλογία του αρχιερέα ανταποκρίνεται προς το περιεχόμενο του σχετικού χωρίου του Πρωτευαγγελίου «και εδέξατο αυτήν ο ιερεύς και φιλήσας ευλόγησεν αυτήν».
Ε.Τα Αρχιτεκτονήματα.


Σημαντικό, αν και συμπληρωματικό, ρόλο στη διαμόρφωση του εικονογραφικού θέματος των Εισοδίων και στην εξέλιξη αυτού, παίζουν και τα κτίρια και τα διάφορα οικοδομήματα που πλαισιώνουν τα βασικά πρόσωπα της παράστασης, καθώς και τα υφάσματα, συνήθως ερυθρά, που στολίζουν το βάθος τη σύνθεσης.
Συνήθως πρόκειται για κτίρια στα άκρα της σύνθεσης, τα οποία συνδέει χαμηλότερος τοίχος ή για ένα κτίριο στα αριστερά και χτιστή σκάλα με πολλά σκαλοπάτια, στην κορυφή της οποίας κάθεται η Παναγία, στο επεισόδιο της διατροφής της από τον άγγελο.
Τα κατακόκκινα υφάσματα συνδέουν τα κτίρια με το κιβώριο με όμορφα δεσίματα και με τα παραπετάσματα που κρέμονται από το κιβώριο, εντείνουν τη χρωματική λαμπρότητα και τονίζουν τον τελετουργικό και εορταστικό χαρακτήρα των Εισοδίων.
ΣΤ.Η σκηνή της διατροφής της Θεοτόκου από τον Άγγελο.


Ένα συμπληρωματικό γεγονός που αποτελεί αναπόσπαστο 
στοιχείο της σύνθεσης
του εικονογραφικού θέματος των εισοδίων, είναι η διατροφή της Παναγίας κατά τη διάρκεια της παραμονής της στα Άγια των Αγίων, από το χέρι ενός αγγέλου. Αναφέρεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου ότι : «ην δε Μαρία εν τω ναώ κυρίου, ως περιστερά νεμομένη, και ελάμβανεν τροφήν εκ χειρός αγγέλου».
Σύμφωνα λοιπόν με το κείμενο, η Παναγία εικονίζεται συνήθως πίσω από τον αρχιερέα, μέσα στο χώρο του ιερού βήματος, καθισμένη σε θρόνο που βρίσκεται στην κορυφή χτιστής σκάλας. Παριστάνεται να απλώνει τα χέρια της για να πάρει τον στρογγυλό άρτο που της προσφέρει ένας ιπτάμενος άγγελος.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι εικονίζεται και ο αρχιερέας, που έκθαμβος παρακολουθεί τον θαυμαστό τρόπο της διατροφής της από τον άγγελο, ενώ την έχει ήδη οδηγήσει στα άδυτα του ναού.
Ο άγγελος που φέρνει την τροφή παριστάνεται ιπτάμενος και στο ένα χέρι να κρατά ένα στρογγυλό άρτο –που τον προτείνει προς την Παναγία- ενώ στο άλλο, ένα μακρύ σταυρό. Σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, ο άγγελος προσφέρει στην Παναγία εκτός από τον άρτο και ένα μικρό πήλινο δοχείο νερού, το οποίο είναι διακοσμημένο με γεωμετρικά σχήματα και η Παναγία δεν κάθεται σε θρόνο, αλλά στο τελευταίο σκαλοπάτι ή μπροστά σε μικρό τραπέζι.
Κατά κανόνα ο άγγελος απεικονίζεται ολόσωμος, σε οριζόντια θέση. Σε μερικές παραστάσεις φαίνεται σα να κρύβεται από τη μέση και κάτω, πίσω από το κιβώριο του ιερού βήματος.
Το θέμα της διατροφής από τον άγγελο είναι αναπόσπαστο τμήμα της παράστασης των Εισοδίων. Γι’ αυτό και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις από τις οποίες απουσιάζει, κυρίως λόγω έλλειψης χώρου.